Na verschillende weken van open staan en liefhebben kwam mijn ego langzaam binnen geslopen.
En ja, hoor…mijn ego begon in mijn hoofd vanalles te vertellen, zoals
“Dit kan beter” of  “Daar hoor je niet bij” of “Je bent niet goed bezig”

Herken je dat?

Wat er dan gebeurt is dat ik mij serieuzer voel worden.
Op mijn levensvreugde komt er een zwarte peklaag zitten  en daardoor kan ik ook niet meer genieten.
Ik voel mij letterlijk zwaarder worden en ik hoor dat stemmetje dwangmatig verder ratelen.

Het stopt niet en gaat maar door.
Mijn hoofd dat eerst helderder was wordt dan waziger.

Dat egootje vertelt mij niets goed en doet mij ineenkrimpen.
Door zijn harde en meedogenloze woorden voel ik mij kleiner worden en ik heb dan nog weinig zin om iets te doen.

Ik voel mij dan verdrietig en geen cent waard.

Gelukkig weet ik en voel ik aan alles dat ik weer eens in de valkuil van mijn ego ben getrapt.
Ongemerkt met kleine stapjes totdat ik gevangen zit in mijn hoofd.

Als ik dan besef dat ik leef vanuit mijn hoofd en mij zwaar voel probeer ik daar uit te stappen.
Alleen door het te beseffen. Dat is een belangrijke.

Soms gaat dat onmiddellijk en soms duurt het iets langer.
Maar net als jij wil ik leven, vreugde voelen en geloven en vertrouwen in mijzelf.
Want het is zo een groot verschil tussen mijn hoofd en mijn hart.

Vanuit mijn hart ben ik vrolijk, heb ik begrip en voel ik mij geliefd door God en accepteer ik mijzelf zoals ik ben.
Vanuit mijn hoofd voelt alles donkerder aan, ben ik serieuzer, kan ik minder genieten en lachen,
vergeet ik God en heb ik weinig acceptatie naar mijzelf.

Ik denk wel dat je dit herkent  en ik schrijf dit zodat je weet dat je daarin niet alleen staat.
Herkenning zorgt ervoor dat je weet dat je niet alleen worstelt.

Belangrijk is dat je gaat voelen als je ego je weer in de tang heeft.
Je weet dat je je dan minder goed voelt, de harde stem hoort en ongelooflijk aan jezelf gaat twijfelen.

Let dus op, wordt daar alert op.
Hoe alerter je bent, hoe beter jij je ego kan overwinnen.