Ze werd geboren en kwam in een wereld vol dualiteit.
Haar ouders waren liefdevol maar waren ook aangestoken door de dualiteit. Langzaam vervaagde haar weten en ze voelde een gemis.
Maar wat was dat gemis toch?

Het leek wel op heimwee.
Ze groeide op en zag zoveel. Macht, dualiteit, de beste zijn, erkenning, verwachtingen,angst..er kwam zoveel op haar pad.

Wat voelde ze zich eenzaam, dit maakte haar bedroefd.
Ze begreep niets van de wereld maar ze moest er mee door.
Ook zij werd aangestoken door dualiteit en ze leerde ook alles van macht, de beste zijn, het verschil tss goed en kwaad, erkenning, angstig zijn…ze sloot haar hart en bouwde een muur rond haar. Zo overleefde ze alles.

En ja, op een dag begreep ze dat ze heimwee had naar die mooie lichtwereld want die kende ze ook.
De eerste barst werd in haar hart gemaakt..dat was het begin om zich voor de wereld open te stellen en die te gaan aanvaarden zoals ze is.
Met alles er op en aan want hier leeft ze en ze wist dat ze verder haar weg had te gaan.

Heel vaak is het moeilijk voor hoogsensitieve personen om hun plaatsje in de wereld in te nemen.
Ze zijn zo gevoelig dat ze gemakkelijker in hogere regionen vertoeven en zich afsluiten voor de wereld die voor hun koud en kil voelt.
Ze willen terug naar huis.

Ze zijn zo kwetsbaar en bouwen een muur rond zich uit angst om gekwetst te worden.

Laat nu net die muur zijn die het zo moeilijk maakt.

Die muur zorgt ervoor dat alles nog harder en pijnlijker voelt.
En als er barstjes worden gemaakt in het hart voelt dat evengoed pijnlijk.

Dan op een dag, nadat de barst is gekomen komen er inzichten waardoor het langzaam beter gaat.
Stap voor stap kan het hart zich weer gaan openstellen.

Want weet je?

Een open hart is de beste verdediging.

Nee, niet een gesloten hart.