Een ervaring van leegte

Een cursist vertelde dat ze al negen jaar vocht om erkenning te krijgen omdat ze negen jaar geleden een ongeval heeft gehad. Ze heeft daar veel pijn aan overgehouden. De lijdensweg was dat ze van de ene arts naar de andere moest en ook de artsen van de verzekering hoorden daar bij. Je begrijpt dat ze ook bijgestaan werd door een advocaat. Ondertussen oefende ze toch haar job uit in haar zelfstandig beroep. Dat ging met vallen en opstaan want de pijn bleef aanwezig.

Op veel plaatsen  werd ze niet begrepen en gehoord. Dit duurde negen jaar. Vorige week moest ze een keuze maken, verder gaan of niet.

Waar zij het moeilijk mee had was dat ze geen erkenning kreeg en dat deed haar veel pijn. Zij zocht die overal maar kreeg ze bijna nergens.
Op een gegeven moment vertelde ze dat ze een leegte tegenkwam doordat er geen erkenning kwam. Ze voelde zich op twee fronten slachtoffer. Slachtoffer van het ongeval en slachtoffer omdat er geen of weinig erkenning kwam.

Door dat ze zich een slachtoffer voelde reageerde ze ook zo, ze ging op dit gebied in de slachtofferrol.
Het voelde zo onrechtvaardig en die pijn bleef, door dat ze dit ging vasthouden werd ze dikwijls moe en boos. Ze wou eigenlijk alleen maar erkenning en het begrip. Dus kwam er een lichte wrok omdat dat uitbleef.

Ze wou het begrip dat het heel erg was wat haar overkomen was  en vermits ze het niet kreeg bleef ze hieraan vasthouden. Uiteraard vond ze dat heel onrechtvaardig en dat werd geuit.

Toch creëerde ze voor zichzelf een opening door te zeggen dat ze een leegte voelde die ze tegenkwam als ze geen erkenning kreeg.
De leegte die ze voelde en ervaarde liet haar eigenlijk zien dat ze zichzelf weinig erkenning gaf.
Die leegte die zij heeft is een leegte bij zichzelf waar niets of weinig inzit en alleen zij kan die opvullen.
Je kan het vergelijken met een fles die leeg is.

Ondanks de pijn luisterde ze niet naar zichzelf en ging maar door en door. Zij negeerde zichzelf regelmatig en wou van alles af wat ze voelde.

Doordat ze niet wou voelen maar er juist vanaf wou zijn ging ze aan zichzelf voorbij. Ze gaf zichzelf geen erkenning. Ze zocht die in de buitenwereld, bij iedereen, behalve bij zichzelf. Zo kwam ze regelmatig tegen dat ze geen erkenning kreeg en werd hierdoor veel teleurgesteld.

Om de leegte bij haarzelf op te vullen die zich liet zien is het de bedoeling  dat zij niets meer ontkent van zichzelf. Elk stukje dat zich aandient, pijn of zich goed of slecht voelen mag zij erkenning gaan geven. Daardoor gaat de leegte die ze heeft zich langzaam weer opvullen.
Op elk moment de erkenning en waardering, zelfliefde aan haarzelf geven.

Het mooie is dat zij het begrijpt en er ook echt aan wil werken.
Zij beseft dat haar eigenliefde, erkenning en waardering voor haar zelf op een laag pitje staat.
Dat dit met vallen en opstaan gaat zijn begrijpt zij goed want een nieuw patroon ontwikkelen kost tijd.

Ik heb dit artikel geschreven met toestemming van de dame omdat velen zich hier in gaan herkennen en dat zij alles anders kunnen gaan aanpakken. Ik help al velen hier in en als je het niet alleen kan of er komen vragen opzetten kan je altijd een afspraak maken. Ik verwelkom je graag.